بعضی مشاغل بسیار ساده اند و آدم انتظار دارد که آدمهایی که در این مشاغل کار می کنند، خوب کار خودشان را بلد باشند. مثلا راننده تاکسی فقط باید آدرسها را بلد باشد، همین. نه درس خواندن دارد، نه فن آوری جدید نه نوآوری نه شکوفایی. فقط عددی نقشه می خواهد و مثقالی حافظه…

یکی از آسان ترین و شاید خسته کننده ترین مشاغل این است که در اتاق نگهبانی یک موسسه یا سازمان بنشینی و ورود و خروجها را کنترل کنی. حال اگر این مکان جایی مثل پارکینگ باشد، کار بسیار آسانتر است، چون تقریبا هیچ مسئولیتی در کنترل افرادی که وارد می شوند وجود ندارد و فقط باید رسیدی داد و همان را با مبلغی پول پس گرفت. البته اندکی هم باید رانندگان را راهنمایی کرد که مثلا کجا پارک کن. این مقدمه را گفتم که داستانی را برایتان نقل کنم:

امروز رفتم در خیابانی پارک کنم، دیدم تابلوی پارک ممنوع داره. منم که قانونمند؛ دنبال جای بهتری گشتم که به پارکینگ طبقاتی حافظ رسیدم (تهران، تقاطع کریم خان و حافظ). ابتدا با نگهبان صحبت کردم که کجا پارک کنم و وی مرا به همان طبقه همکف هدایت کرد. رفتم داخل جایگاه پارک کنم که دیدم صدایی آمد، توجه نکردم و از ماشین پیاده شدم؛ دیدم آنتن برقی ماشین از پایه شکسته و نمی تواند جمع شود! نگاه کردم دیدم سقف جایگاه آنقدر کوتاه است که آنتن به آن گیر کرده و ۴۰ هزار تومان روی دستمان گذاشته.

به نگهبان گفتم این سقف جایگاه خیلی کوتاه نیست؟

گفت نه چطور مگه؟

گفتم آنتن ماشینم شکست!

گفت: آنتن های سمند این مشکل رو دارند و غالبا به سقف جایگاه گیر می کنند. (چقدر خونسرد!)

گفتم خوب از این به بعد یک هشداری به رانندگان بدهید. (منم خونسرد)

گفت: باشه…

به نظر می رسید که این آدم هیچ احساس مسئولیتی در این باره نداشت و اصولا خیلی برایش طبیعی بود که آنتن خودروهای سواری یا به قول خودش فقط سمند، در هنگام پارک کردن بشکند. کاری که تنها با یک هشدار زبانی یا کاغذی کوچک برطرف می شود. جالب تر از احساس مسئولیت ایشان، وجدان کاری و مهندسی فوق العاده طراح پارکینگ است که چند سالی بیشتر از افتتاح آن نمی گذرد. ایشان یک متر ساده هم دست نگرفته تا ارتفاع جایگاهها را تنظیم کند.

حدیثی از حسین خسروی (دامت بلاگاته) نقل شده که می فرماید: به همدیگر رحم کنید تا خدا بر شما رحم کند.

رفتم جلوی باجه خودپرداز بانک تجارت، کارت سپهر را وارد کردم، مبلغی پول برداشت کردم و منتظر دریافت رسید بودم، چراغش روشن شد ولی خبری نشد. دوباره کارتم را وارد کردم و گزینه موجودی حساب را زدم، هیچ اتفاقی نیفتاد ولی گفت: عملیات با موفقیت انجام شد! منظور از عملیات احتمالا کسر ۱۰۰ تومان ناقابل از حساب کارت بود…بی خیال شدم.
متاسفانه خودپردازهای ما هم ادب ندارند، وقتی رسید کاغذی نداری خوب همون اولش بگو، چرا ملت رو سر کار میذاری؟ یادمه حدود یک سال قبل برای ثبت نام همسرم در دانشگاه پیام نور خواستم از اینترنت استفاده کنم، فکر کنم ۹۲ هزار تومان پرداخت کردم و اینترنت بدبخت هم رسید الکترونیکی داد، ولی دوباره که چک کردم دیدم تقاضای پرداخت شهریه را همچنان دارد. تماس با شماره های بانک ملت که در سایت ذکر شده بود تنها وقت تلف کردن برای گفتگو با آدمهای بی سوادی بود که سر از رسید الکترونیکی درنمی آوردند. دانشگاه هم که قربونش برم گفت پول رو از طریق عابر بانک واریز کنید. به این ترتیب ۹۲ هزار تومان پرید! از طریق عابر بانک هم که اقدام کردم، آخر سر که خواستم رسید بگیرم، نوشت متاسفانه رسید دستگاه تمام شده است‌ (حیف که رعایت ادب کردم و گرنه رئیس بانک رو به عزای مانیتورش می نشوندم). واقعیت اینه که بعدش هم به دلایلی همسرم مرخصی تحصیلی گرفت و دو تا ۹۲ هزار تومان پرید!

آقایون بانکداران الکترونیک که همه تون برنده جوایز بین المللی بنکر و یورو مانی و پزعالی هستید، به این عابر بانکهای بی ادبتان، ادب بیاموزید که اول به مشتری بگویند کاغذ رسید نداریم، یا مثلا فعلا به شتاب وصل نیستیم. تا آدم نیم ساعت وقت صرف ورود اطلاعات کارت و مبلغ و تایید نکند و آخر سر مواجه شود با پیام مزخرف انجام این عملیات مقدور نیست. توی تلویزیون که مردم ولی نعمت شمایند، وقتی به پای عمل می رسد، مردم برای یک انتقال شتابی اید جون بکنند (کاری که بنده دو روز قبل انجام دادم و پس از مراجعه به ۵ عابر بانک از ۵ بانک مختلف دست از پا درازتر برگشتم). امروز شعار می دهید که سیستم ساتنا تا آبانماه راه اندازی می شود و مردم از هر بانکی هر کاری می توانند بکنند، سه سال بعد معلوم می شود که این هم دروغی است بر پشت انبوه دروغهایتان، به خدا اعتماد مردم سلب می شود…