خدا را سپاس که انتخابات به سلامتی به پایان رسید و الحمدلله میزان مشارکت هم گویا بالاتر از دوره های گذشته مجلس بوده است.

اکنون از دوستان در وزارت ازتباطات تقاضا می کنیم پای مبارکشان را از روی کابل اینترنت بردارند، و از کشتیها هم تمنا می کنیم با احتیاط بیشتر از کنار کابلهای اینترنت مان بگذرند تا اینقدر وقت باارزش ایرانیان در انتظار بارگذاری صفحات وب تلف نشود.

با سپاس

داشتم به آمار سایت نگاه می کردم، دیدم سایتهای متعددی به یکی از پستهای من لینک داده اند. خوب که دقت کردم دیدم اشتباه می کنم، همه آنها این مطلب را بدون ذکر منبع کپی فرموده اند و چون تصاویر روی هاست بنده بوده، لینک داده شده ام… متاسفانه محتوای بسیاری از سایتها و وبلاگهای فارسی، کپی مطالبی است که دیگران برای آن زحمت کشیده اند؛ هر چند با این کار به گسترش حجم مطالب فارسی در محیط وب کمک می شود! لیکن محتوای فارسی که افزایش نمی یابد. نکته جالب این است که در خیلی از موارد وقتی عبارت کپی شده را جستجو کنید سایتهای معلوم الحال زیادی قبل از سایت اصلی تولید کننده محتوا در گوگل لیست می شوند!

این موضوع درد دل خیلی از آدمها در محیط مجازی است ولی بد نیست هر از چند گاهی تکرار شود شاید که مفید افتد!

کسی را که تازه موبایل خریده است را دیده‌اید؟ تا می‌تواند به دوست و آشنا پیامک می‌زند و تا زمانی که او را نشناخته‌اند آنها را سر کار می‌گذارد. گوشی تلفن کنار دستشه، ولی با موبایلش به خونه اقوام زنگ می‌زنه…همیشه‌ی خدا هم ماسماسک! موبایل توی گوششه و داره آهنگ گوش می‌ده (حتی توی استراحتگاه!). آهنگهای عجیب غریب برای زنگ موبایلش انتخاب می‌کنه و خلاصه تابلو کار می‌کنه… بعد از پرداختن دو سه قبض موبایل یواش یواش فرهنگ استفاده از موبایل رو یاد می‌گیره. این موضوع در مورد بسیاری از تکنولوژیهای جدید از دوربین دیجیتال گرفته تا تلویزیون ۵۶ اینچ LCD صادقه. یکی از مواردی که متاسفانه علی‌رغم گذشت حدود ۱۰ سال از ورود آن به کشور ما، هنوز فرهنگ استفاده‌اش حتی در میان فرهیختگان ما هم جا نیفتاده است، اینترنت و به تبع اون ایمیله.

لابد شما هم با متنهایی شبیه به متن زیر که در انتهای ایمیلها دیده می‌شود روبرو شده‌اید:

—
Cristina Conati

Associate Professor
Dept. of Computer Science,
University of British Columbia
۲۳۶۶ Main Mall, Vancouver, BC,
V6T1Z4 Canada
tel: +1-604-822-xxxx
fax: +1-604-822-xxxx

این متن در واقع امضای فردی است که به ما میل زده و ما از روی آن متوجه می‌شویم با چه کسی طرف هستیم. این کاری است که تقریبا تمام اهل خرد غربی انجام می‌دهند. ضمن اینکه اگر اولین ایمیل باشد، حتما به طور جداگانه در ابتدای نامه خودشان را معرفی می‌کنند. حالا ماجرای زیر را بخوانید:
بنده به عنوان معلم ایمیل خودم را به دانشجویان دادم که اگر مشکلی داشتید با من تماس بگیرید. اولا که تمام تماسهایی که تا کنون با من گرفته شده بدون امضا و غالبا بدون معرفی بوده. ثانیا تمام آنها به زبان مزخرف فنگلیش و این آخریش که یکی دوبار دیگر هم رخ داده دیگه اعصاب منو به هم ریخت:  دیروز ایمیلی به زبان فنگلیش از طرف شخصی به نام سهیل آشتیانی دریافت کردم به شرح زیر:

عنوان: elek2 min term

اولا که دو روز قبل از امتحان از من تقاضای لغو آن را کرده، دوما فنگلیشش پر است از اشتباهات املایی (مثلا توی عنوانش elek به جای elec و min به جای mid استفاده شده!)، سوما آداب اولیه صحبت کردن با معلم را مراعات نکرده و از همه بدتر اینکه با اسم مستعار به من ایمیل زده. یعنی شخصی به نام سهیل آشتیانی دانشجوی بنده نیست!! در نهایت هم وقتی جوابش را دادم و اسم واقعی‌اش را پرسیدم جوابی نداد.
یاد بگیریم که:
۱. حتما خودمان را با نام و فامیل کامل معرفی کنیم.
۲. حتی الامکان نامه‌هایمان را با امضا ارسال کنیم.
۳. حتی‌الامکان از زبان فارسی استفاده کنیم. اگر انگلیسی می نویسیم هم فنگلیش ننویسیم.
۴. عنوان ایمیل مان حاوی اطلاعات باشد، نه اینکه مثلا سلام، یا الکترونیک ۲ یا خسته نباشید.
۵. آداب معاشرت را رعایت کنیم
۶. در نامه‌های رسمی داستان تعریف نکنیم…