عید سعید فطر، بر همه آنها که طی ۲۹ روز، به دعوت پروردگار لبیک گفتند و با کمک روزه به غبارروبی دل و جانشان پرداختند مبارک باد.
این ماه مبارک از چند نظر برایم اولین بود:
فکر می کنم این اولین ماه رمضانی بود که هیچ سحرگاهی را خواب نماندم!
اولین ماه مبارکی بود که من پدر بودم!
اولین ماه مبارکی بود که من دانشجو یا دانش آموز نبودم!
اولین ماه مبارکی بود که تمامش در تابستان بود.
اولین ماه رمضانی بود که [بر مبنای شناسنامه ۲۸ شهریور] تولدم در آن بود، مبارک باد.
شاید یکی از اهداف همه ما انسانها رسیدن به آرامش باشد؛ آرامش تنها چیزی است که، بر خلاف علم، احتمالا از ثروت هم بهتر است! انسان ثرتمند اتفاقا آرامش کمتری دارد چرا که همیشه نگران ثروتش، نحوه‌ی نگهداری از اون، نحوه‌ی خرج کردن و بالاخره نحوه ترک کردن اونهاست. بگذرم اینا مقدمه بود.
حالا این عنوان چه ربطی داشت به آرامش؟
یکی از مهمترین پارامترها برای رسیدن به آرامش، پایدار بودن زندگی است. این که تکلیف آدم روشن باشه: محل زندگی مشخص باشه، شغل مشخصی داشته باشه، امنیت شغلی داشته باشه، با کوچکترین اتفاقی زندگیش دچار تغییرات نشه و از این دست. اینها مواردی است که در یک انسان مجرد یافت نمی شود. امروز از یک کاری خوشش میاد فردا هوسش به سر می رسه و خیلی راحت تغییر شغل می ده. امروز توی دانشگاه اصفهان درس می ده، فردا از اصفهان خوشش نمی یاد میره دانشگاه مشهد، امروز بلا نسبت شما با این خانم دوسته فردا با اون یکی؛ خلاصه که ناپایداره عزیزم ناپایدار. حالا منو سننه؟ هیچی همین جوری نوشتم؛ گفتم شاید شما که مجردی یه فکری به حال خودت بکنی. البته همین جوریِ همین جوری هم نبود؛ یکی از همکاران که پارسال با دانشگاه صنعتی شاهرود قرارداد همکاری بسته بود امسال هوسش به سر اومد و از اینجا رفت (قبلش هم از دانشگاه مازندران هوسش به سر اومده بود، قبلترش هم ظاهرا از دانشگاه رشت هوسش به سر اومده بود!) توی جلسه گروه مطرح شد و بالاتفاق گفتند مجردها ناپایدارند!
در سمت مقابل البته متاهل ها مجبورند که پایدار باشند، چون باید جواب زن و بچه رو هم بدن. کشک که نیست هی بندگان خدا رو آلاخون بالاخون کنیم!
شاید شما هم به سایتهایی برخورد کرده باشید که به شما امکان تبدیل فنگلیش به فارسی رو می دهند. به نظر من این سایتها کمک بزرگی در حق زبان فارسی می کنند که شاید از OCR فارسی هم مهمتر باشه! متاسفانه بسیاری از کاربران وب فارسی زبان به زبان مجعول پنگلیش (نوشتن فارسی با لغات انگلیسی) عادت کرده اند؛ زبانی بسیار مزخرف که خواندن آن برای من یکی که از خواندن خط میخی هم سخت تره! سایت بهنویس که امروز باهاش آشنا شدم به درد من نمی خوره چون خدا رو شکر صفحه کلید فارسی رو از بَـرَم حتی اگر برچسب فارسی نداشته باشه! ولی به درد دانشجوهام حتما می خوره چون ۹۹ درصدشون به طور غریزی فنگلیش کار می کنند؛ {البته با اصرار من این درصد به ۹۰ کاهش یافته و به زودی تک رقمی هم خواهد شد!}
در تصویر زیر نمونه ای از کار بهنویس رو مشاهده می کنید، واقعا الگوریتمش فوق العاده کار میکنه.
با اینکه مرتبا از دو خاصیت padding و margin برای افزودن حاشیه به المانهای مختلف استفاده کرده ام، لیکن هیچ وقت تفاوت دقیق بین این دو را درک نکرده بودم، تا اینکه امروز که داشتم کتاب CSS Anthology را ورق می‌زدم (البته پشت مانیتور!) متوجه تفاوت آنها شدم. هر چند در بسیاری مواقع می توان از این دو به جای هم دیگر استفاده کرد ولی تفاوت کوچکی با هم دارند: به طور ساده، margin حاشیه بیرونی است و padding حاشیه داخلی! برای اینکه تفاوت را خوب احساس کنید به چهار تا جعبه (div) زیر توجه کنید:
کدهای این چهار جعبه در زیر مشاهده می شود.