جاسوسی به سبک آمریکا؟

روز پنجشنبه گذشته بود که پسورد جیمیل ام عوض شد و تا آمدم آن را ریست کردم، ایمیلی برایم آمد که پسورد یاهوی شما به تازگی تغییر کرده است و اگر شما اینکار را نکرده اید آن را ریست کنید. پس از ریست کردن موفقیت آمیز ایمیلهایم، امروز متوجه شدم پسورد اکانت دیگری هم که در یاهو داشتم ظاهرا همان سه روز قبل تغییر کرده! به ناچار آن را هم ریست کردم. و این بار رمزهای عبور پیچیده ای گذاشتم که خودم هم یادم می رود!

شاید همه چیز اتفاقی باشد، ولی مشکوک است مخصوصا که امروز متوجه شدم مدت سه روز است که اکانت جیمیل من در جایی در آمریکا باز است! این در حالیست که پنجشنبه شب من پسوردم را عوض کرده بودم.

الان که وارد بخش گزارش فعالیت حساب کاربری شدم موفق شدم تمام جلسات باز حسابم را ببندم:

 

Share

اتفاق عجیب

در یک اتفاق نادر، رمز عبور ایمیلهایم در یاهو و جیمیل عوض شده بود که خدا را شکر به خیر گذشت. مانده ام چه کسی این کار را کرده بود؟! خود یاهو و گوگل یا شخصی که احتمالا پسوردهای مرا فهمیده بوده!

این روزها خبرهای عجیبی مبنی بر ریست شدن برخی اکانتهای جیمیل به گوش می رسد!

 

پی نوشت:

۱.چند روز قبل خبری منتشر شد مبنی بر افزایش ۱۰۰ برابری پهنای باند اینترنت ایران در آینده نزدیک.

۲. این روزها به شدت وضع اینترنت من خرابه.

نتیجه اخلاقی: شما جیب ما رو نزن…

Share

آداب معاشرت در اینترنت

کسی را که تازه موبایل خریده است را دیده‌اید؟ تا می‌تواند به دوست و آشنا پیامک می‌زند و تا زمانی که او را نشناخته‌اند آنها را سر کار می‌گذارد. گوشی تلفن کنار دستشه، ولی با موبایلش به خونه اقوام زنگ می‌زنه…همیشه‌ی خدا هم ماسماسک! موبایل توی گوششه و داره آهنگ گوش می‌ده (حتی توی استراحتگاه!). آهنگهای عجیب غریب برای زنگ موبایلش انتخاب می‌کنه و خلاصه تابلو کار می‌کنه… بعد از پرداختن دو سه قبض موبایل یواش یواش فرهنگ استفاده از موبایل رو یاد می‌گیره. این موضوع در مورد بسیاری از تکنولوژیهای جدید از دوربین دیجیتال گرفته تا تلویزیون ۵۶ اینچ LCD صادقه. یکی از مواردی که متاسفانه علی‌رغم گذشت حدود ۱۰ سال از ورود آن به کشور ما، هنوز فرهنگ استفاده‌اش حتی در میان فرهیختگان ما هم جا نیفتاده است، اینترنت و به تبع اون ایمیله.

لابد شما هم با متنهایی شبیه به متن زیر که در انتهای ایمیلها دیده می‌شود روبرو شده‌اید:


Cristina Conati

Associate Professor
Dept. of Computer Science,
University of British Columbia
۲۳۶۶ Main Mall, Vancouver, BC,
V6T1Z4 Canada
tel: +1-604-822-xxxx
fax: +1-604-822-xxxx

این متن در واقع امضای فردی است که به ما میل زده و ما از روی آن متوجه می‌شویم با چه کسی طرف هستیم. این کاری است که تقریبا تمام اهل خرد غربی انجام می‌دهند. ضمن اینکه اگر اولین ایمیل باشد، حتما به طور جداگانه در ابتدای نامه خودشان را معرفی می‌کنند. حالا ماجرای زیر را بخوانید:
بنده به عنوان معلم ایمیل خودم را به دانشجویان دادم که اگر مشکلی داشتید با من تماس بگیرید. اولا که تمام تماسهایی که تا کنون با من گرفته شده بدون امضا و غالبا بدون معرفی بوده. ثانیا تمام آنها به زبان مزخرف فنگلیش و این آخریش که یکی دوبار دیگر هم رخ داده دیگه اعصاب منو به هم ریخت:  دیروز ایمیلی به زبان فنگلیش از طرف شخصی به نام سهیل آشتیانی دریافت کردم به شرح زیر:

عنوان: elek2 min term

salam;
khaste nabashid mohandes;
ie khahesh az tarafe bechehaie kelas,2ktor banejad hafteie pish 2 ta paian term az kheili az bachehaie kelas gereft,barresi1 va mashin 2,bachcheha kheiliashoon natunestan khub bekhoonan,ba tavajjoh be darsade balaie nomreie min term,va ba tavajjoh be akhlaghe khobe shoma,age momkene emtehano ie hafte aghab bendazin ta in forsate khob vase hame pish biaad ke nomreie khobi az emtehan begiran,ba tashakkor.

اولا که دو روز قبل از امتحان از من تقاضای لغو آن را کرده، دوما فنگلیشش پر است از اشتباهات املایی (مثلا توی عنوانش elek به جای elec و min به جای mid استفاده شده!)، سوما آداب اولیه صحبت کردن با معلم را مراعات نکرده و از همه بدتر اینکه با اسم مستعار به من ایمیل زده. یعنی شخصی به نام سهیل آشتیانی دانشجوی بنده نیست!! در نهایت هم وقتی جوابش را دادم و اسم واقعی‌اش را پرسیدم جوابی نداد.
یاد بگیریم که:
۱. حتما خودمان را با نام و فامیل کامل معرفی کنیم.
۲. حتی الامکان نامه‌هایمان را با امضا ارسال کنیم.
۳. حتی‌الامکان از زبان فارسی استفاده کنیم. اگر انگلیسی می نویسیم هم فنگلیش ننویسیم.
۴. عنوان ایمیل مان حاوی اطلاعات باشد، نه اینکه مثلا سلام، یا الکترونیک ۲ یا خسته نباشید.
۵. آداب معاشرت را رعایت کنیم
۶. در نامه‌های رسمی داستان تعریف نکنیم…

Share