| رونق عهد شباب است دگر بستان را *** | می رسد مژده گل بلبل خوش الحان را |
| ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی *** | خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را |
| گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش *** | خاکروب در میخانه کنم مژگان را |
| ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان *** | مضطرب حال مگردان من سرگردان را |
| ترسم این قوم که بر دردکشان می خندند *** | در سر کار خرابات کنند ایمان را |
| یار مردان خدا باش که در کشتی نوح *** | هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را |
| برو از خانه گردون به در و نان مطلب *** |
کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را |
| هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است *** |
گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را |
| ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد *** | وقت آن است که بدرود کنی زندان را |
| حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی *** | دام تزویر مکن چون دگران قرآن را |
تفالی به حافظ زدیم و چنین آمد!
