جای همه دوستان خالی، سفر کردیم به سرزمین نزول وحی و قدم گذاشتیم در جایی که با گامهای مقدس پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت (علیهم السلام) متبرک شده بود. سفر خیلی خوبی است، انشاءالله قسمت همه علاقه مندان اهل بیت بشود. البته، در این زمانه که اولی الامر اهالی حجاز، شاهی به نام عبدالله است و تفکرات وهابی جای سنت پیغمبر را اشغال کرده است اهل بیت در مدینه غریب اند… صبح هنگامی بود که در بقیع، روحانی کاروان مشغول صحبت بود، بنده خدایی به اتفاق همراهانش که نفهمیدم از کدام کشور هستند با حالتی آشفته سر رسیدند و از روحانی ما پرسیدند: أین قبر فاطمه؟ (کجاست قبر فاطمه) گمان کردیم که منظورش فاطمه بنت اسد است که مکان معلومی دارد. بنده خدا می‌خواست تاکید کند که نه، منظورش فاطمه زهرا (س) است، گفت: لا، لا، فاطمه سیده نساءالعالمین… طفل معصوم نمی دانست قبر زهراء مرضیه نامعلوم است.

بار دیگر ی کنار قبور ائمه مشغول زیارت بودیم، شخصی از یکی از مبلغین بدبختی که پشت به قبور ائمه ایستاده اند و دارند مثلا امر به معروف می کنند، پرسید قبر فاطمه زهرا (س) کجاست؟ با خنده گفت همینجا در بقیع!

به امید روزی که آقا بیایند و مرهمی شوند بر زخمهای مادر غریبشان

انشاءالله آن روز نزدیک است