توضیح (پی نوشت): متنی که نوشته ام گفته دانشجویان است، نه نظر بنده. رباتیک رشته واقعا خوبیست، اگر کسی اهلش باشد. این را گفتم که به کسی برنخورد. قصدم حذف این نوشتار بود لیکن چون نظرات خوبی در قسمت نظرات این پست آمده است، آن را حذف نکردم.
دیشب به همراه ۵ تن از همکاران دانشکده برق، جلسه ای با دانشجویان خوابگاهی این رشته داشتیم. دو مسئله بود که خیلی ها از آن گله می کردند، اول دومیش رو عرض می کنم:
یکی از دانشجویان برای اینکه فتح باب شود گفت: ” یک مشکلی که هست در ارتباط با رشته مهندسی رباتیک است. متاسفانه توی بچه ها ضرب المثل شده که مهندسی رباتیک رشته ای است که فقط با اسمش میشه رفت خواستگاری! دلیلش هم اینه که این رشته نه در صنعت شناخته شده است و نه در دانشگاه! [به عبارتی چوب دو سر طلاست] به عنوان مثال فلان شرکت که زمینه کاریش رباتیک است در اطلاعیه استخدامش متقاضی نیروهای الکترونیک و مکانیک شده است و اسمی از رباتیک نیاورده، از سوی دیگر در کنکور کارشناسی ارشد دانشگاه هم اوضاع فلاکت باری داریم چرا که فوق لیسانس این رشته وجود ندارد و برای قبولی در رشته مکاترونیک هم که بیشترین شباهت را با رباتیک دارد باید با برقیها یا مکانیکیها رقابت کنیم که از هر دوی آنها در درسهای تخصصی خودشان ضعیفتریم! “
توضیح: رشته مهندسی رباتیک از سال ۱۳۸۱ و برای اولین بار در دانشگاه صنعتی شاهرود راه اندازی شده و تا کنون هیچ دانشگاه دیگری این رشته را نداشته و حتی خبر ندارند که چنین رشته ای هم هست. اخیرا دانشگاه همدان هم این رشته را راه اندازی کرده است. این رشته، چیزی بین الکترونیک و مکانیک است و علی رغم کاربردهای متنوع آن در صنعت، در بین دانشگاهیان و صنعتگران ایران چندان شناخته شده نیست!
مسئله دیگری که اکثر دانشجویان از آن می نالیدند، مساله خوابگاه بود. ظاهرا دانشجویان پسر تنها دو ترم و در صورت خوش شانس بودن حداکثر ۴ ترم حق دارند از خوابگاه استفاده کنند و پس از آن باید خانه اجاره کنند. این موضوع واقعا مصیبت بزرگی است و سبب افت زیادی در کیفیت تحصیل دانشجویان می شود. لیکن سیاستهای باقلوایی دانشگاههای کشور بر افزایش کمی دانشجویان است و کیفیت را زیاد جایی نیست. لذا این مشکلات طبیعی است.
روز زمین تان مبارک باد.
