بـدان!
راهی طولانی و دشوار پیش رو داری
قطعا به توشه کافی نیاز داری؛ به سبک باری،
و به اینکه قدم هایت درست و در مسیر باشند؛
بیش از طاقتت بار برندار
که مبادا در راه سنگینی بار، دست و پاگیرت شود.
اگر بین نیازمندان، کسی را یافتی که توشه ات را برایت به قیامت ببرد و توشه را، فردای محشر، در لحظه احتیاج، به تو برگرداند، وجودش را غنیمت بشمار (انفاق کن؛ انفاق کن)، بار را بگذار بر دوش او.
تا می توانی بار و کوله اش را سنگین کن؛
شاید بعدها، کسی را با این مشخصات پیدا نکنی.
هر کسی روز دارایی ات از تو وام می خواهد، وجودش را غنیمت بشمار؛
تا در آن روز تنگدستی؛ روز گرفتاری، وام را به تو پس دهد.
بخشی از نامه سی و یکم نهج البلاغه (وصیت امام علی علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام)
راهی طولانی و دشوار پیش رو داری
قطعا به توشه کافی نیاز داری؛ به سبک باری،
و به اینکه قدم هایت درست و در مسیر باشند؛
بیش از طاقتت بار برندار
که مبادا در راه سنگینی بار، دست و پاگیرت شود.
اگر بین نیازمندان، کسی را یافتی که توشه ات را برایت به قیامت ببرد و توشه را، فردای محشر، در لحظه احتیاج، به تو برگرداند، وجودش را غنیمت بشمار (انفاق کن؛ انفاق کن)، بار را بگذار بر دوش او.
تا می توانی بار و کوله اش را سنگین کن؛
شاید بعدها، کسی را با این مشخصات پیدا نکنی.
هر کسی روز دارایی ات از تو وام می خواهد، وجودش را غنیمت بشمار؛
تا در آن روز تنگدستی؛ روز گرفتاری، وام را به تو پس دهد.
بخشی از نامه سی و یکم نهج البلاغه (وصیت امام علی علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام)
وَاعْلَمْ اَنَّ اَمامَکَ طَریقاً ذا مَسافَه بَعیدَه وَ مُشَقَّه شَدیدَه،
وَ اَنَّهُ لاغِنى بِکَ فیهِ عَنْ حُسْنِ اْلاِرْتِیادِ، وَ قَدْرِ بَلاغِکَ مِنَ الزّادِ مَعَ خِفَّهِ الظَّهْرِ،
فَلاتَحْمِلَنَّ عَلى ظَهْرِکَ فَوْقَ طاقَتِکَ فَیَکُونَ ثِقْلُ ذلِکَ وَبالاً عَلَیْکَ.
وَ اِذا وَجَدْتَ مِنْ اَهْلِ الْفاقَهِ مَنْ یَحْمِلُ لَکَ زادَکَ اِلى یَوْمِ الْقِیامَهِ فَیُوافیکَ بِهِ غَداً حَیْثُ تَحْتاجُ اِلَیْهِ فَاغْتَنِمْهُ وَ حَمِّلْهُ اِیّاهُ،
وَ اَکْثِرْ مِنْ تَزْویدِهِ وَ اَنْتَ قادِرٌ عَلَیْهِ، فَلَعَلَّکَ تَطْلُبُهُ فَلاتَجِدُهُ.
وَاغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَکَ فى حالِ غِناکَ لِیَجْعَلَ قَضاءَهُ لَکَ فى یَوْمِ عُسْرَتِکَ.
وَ اَنَّهُ لاغِنى بِکَ فیهِ عَنْ حُسْنِ اْلاِرْتِیادِ، وَ قَدْرِ بَلاغِکَ مِنَ الزّادِ مَعَ خِفَّهِ الظَّهْرِ،
فَلاتَحْمِلَنَّ عَلى ظَهْرِکَ فَوْقَ طاقَتِکَ فَیَکُونَ ثِقْلُ ذلِکَ وَبالاً عَلَیْکَ.
وَ اِذا وَجَدْتَ مِنْ اَهْلِ الْفاقَهِ مَنْ یَحْمِلُ لَکَ زادَکَ اِلى یَوْمِ الْقِیامَهِ فَیُوافیکَ بِهِ غَداً حَیْثُ تَحْتاجُ اِلَیْهِ فَاغْتَنِمْهُ وَ حَمِّلْهُ اِیّاهُ،
وَ اَکْثِرْ مِنْ تَزْویدِهِ وَ اَنْتَ قادِرٌ عَلَیْهِ، فَلَعَلَّکَ تَطْلُبُهُ فَلاتَجِدُهُ.
وَاغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَکَ فى حالِ غِناکَ لِیَجْعَلَ قَضاءَهُ لَکَ فى یَوْمِ عُسْرَتِکَ.