حاج قاسم را خیلی دوست داشتم. مثل پدر بود برای مردم ایران. پدری که همواره مراقب فرزندانش است. پدری که آسوده ننشست تا ما آسوده باشیم. جمعه ای که گذشت، یکی از غم انگیزترین جمعه های عمرم بود. خاطره ی خبر رحلت امام رحمت الله علیه، برایم زنده شد. هم نوا با ندبه خوانان تلویزیون، گریستم و مانند تمام ایرانیان، داغدار شدم.
ان شاءالله به زودی انتقام سختی از آمریکا و اسرائیل خبیث خواهیم گرفت. خون حاج قاسم، مقدمات ظهور را تکمیل خواهد کرد و دیر نیست که زیر بیرق مولایمان امام زمان، عجل الله تعالی فرجه الشریف، شمشیر بزنیم.
چه عرض کنم، اطلاعی ندارم.
پشت پرده ای نداره. یا خطای انسانی بوده یا جنگ الکترونیک. هر کدام هم بوده باشد، تاثیری در زندگی من و شما نداره. از چی خسته شدی؟