تحفه تدبیر و امید

چند هفته پیش، زمانی که صحبت سبد کالا بود، من یاد دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ افتادم و ستاد بسیج اقتصادی و صفهایی که در پستخانه خضری تشکیل می شد تا مردم کوپن بگیرند. آن وقت البته توزیع کنندگان کالا تنها در مراکز استانها و شهرهای بزرگ نبودند. این چند روز معنای «عزت و کرامت برای همه مردم » را فهمیدیم. معنای رفتارهای پوپولیستی و گداپروری هم برایمان جا افتاد. در عصر ارتباطات و دنیای مدرن، چه می شد اگر به جای این وضعیت رقت بار، تعدادی بن الکترونیک به مردم می دادید که تنها برای خرید مایحتاج ضروری کاربرد داشت. لااقل زبان شبکه های خبری بیگانه بر ما بلند نمی شد و ایران را شبیه کشورهای قحطی زده آفریقای جنوبی نشان نمی دادند!

دلمان خوش است که این نیز بگذرد …

Share

6 نظر در “تحفه تدبیر و امید

  1. حالا چرا عصبانی شدید آقای دکتر؟
    🙂
    بنده فقط نظر خودم رو دادم. چرا از نقد ما این همه ناراحت شدید؟!
    « اصولا ما صحبت از انتقاد پذیری می کنیم ولی تحملش نمی کنیم!»
    برای بنده سوال پیش اومد که چرا اگر با نفس این جور کارها (گداپروری یا به اصطلاح شما نحوه برخورد با مردم) مخالفید، هشت سال سکوت کردید (اگر نگوییم حمایت) و حالا یکباره …
    فقط همین!
    🙂
    اصلا، حق با شماست، من حرفم را پس میگیرم!

  2. در مورد «عزت و کرامت برای مردم» و رفتارهای پوپولیستی و گداپروری باید عرض شود که در دولت های ۹و ۱۰ هم این مساپل با شدت بیشتر دیده می شد و یقینا شما نیز از سهام عدالت و یارانه ها و … بی اطلاع نبودید اما به خاطر ندارم که در مورد آنها اینجا چیزی نوشته باشید یا اعتراضی کرده باشید. ظاهرا در آن ۸ سال یا اختناق به حدی بوده است که اصولا مجالی برای پرداختن به این مباحث وجود نداشته یا با گداپروری و… اصولا مخالف نبودید! شاید هم ریشه این انتقادها مخالفت شما با برخی افراد است تا شیوه های مدیریتی آنها
    بنده در کمال ادب و احترام شما را به انصاف و بازخوانی خاطرات ۸ سال گذشته کشور دعوت می کنم. امید است مفید واقع شود

    • بحث در این است که هنوز چند ماهی از این شعارها نگذشته است، نباید بر خلاف آنها عمل کرد. من اصلا با برچسب زدن به هر کمکی به عنوان گداپروری مخالفم و با سهام عدالت و یارانه و سبد کالا هم مخالفتی ندارم. اما نحوه برخورد با مردم مهم است. به نظر شما نحوه کمک در فرایند هدفمندی بهتر بود یا روش فعلی در توزیع سبد؟
      خیلی باید ضعیف باشم که ملاک مخالفت یا موافقت من، افراد باشند. اختناق هم یعنی همین که بنده دو بیت شعر بنویسم و دوستان آن را تحمل نکنند. دولت قبل هم تحملش کم بود. اصولا ما صحبت از انتقاد پذیری می کنیم ولی تحملش نمی کنیم!

  3. سلام آقای دکتر
    خداقوت
    “دی شیخ با عتاب همی گفت اهل فن”. مخاطب روشن است. اهل فن در مسائل حقوقی و فنی هسته ای که احتمالا شامل اساتید علوم سیاسی، روابط بین الملل، حقوق بین الملل، فیزیک هسته ای و… می شود یا حداقل کسانی که به ابعاد فنی و حقوقی مذاکرات این چنین تسلط دارند. تصورم این است که تخصص جنابعالی شامل خطاب شیخ نمی شود. طبیعی است که اظهار نظر استاد دانشگاه در رشته ادبیات و جغرافیا تا الکترونیک و برق در ماجرای توافق ژنو تفاوت چندانی با اظهار نظر راننده تاکسی و قصاب به لحاظ ماهیت تخصصی آن نخواهد داشت و اگر آقای روحانی چنین منظوری داشته است، به نظرم دور از صواب است.
    فرموده اید که حسنی ندارد و هسته ای دادیم و به جایش کمی تومن گرفتیم. البته من بیش از این انتظاری ندارم اما بی تردید اگر جنابعالی اهل فن بودید و مخاطب خطاب شیخ، قطعا چنین اظهار نظر نمی فرمودید.
    توافق ژنو فارغ از ایراداتی که دارد و البته به نظرم اجتناب ناپذیر است، یکی از بهترین مذاکرات در تاریخ کشور است، حداقل حسن آن این است که ضمانت اجرایی نسبتا قابل قبولی دارد.
    از این گذشته کجا هسته ای را دادیم؟ البته این را هم در چارچوب همان عدم اطلاع جنابعالی می توان ارزیابی کرد.
    فرمودید یاد صفهای دهه ۶۰ و هفتاد افتاده اید. درست است اما این صفها تا میانه دولت گذشته هم بسته می شد، البته نه مانند دهه ۶۰ و ۷۰.
    در توزیع سبد کالا سوء مدیریت آشکار بود و البته نحوه توزیع غیر قابل دفاع است اما یکی از دلایل مهم در ایجاد صف های طولانی، فارغ از مشکلات متعدد اقتصادی که هدیه دولت گذشته است، این است که مردم به دولت اعتماد ندارند و مطمئن نیستند که دولت بتواند این سبد را بدهد، بنابراین برای این که تمام نشود حاضرند از صبح علی الطلوع تا شامگاه در صف بایستند. البته این عدم اعتماد هم کار استکبار جهانی نیست، بلکه ثمره رفتار پیشینیان است.
    به نظرم جنابعالی که در اینترنت و الکترونیک تخصص دارید، به جای قلمفرسایی درباره توافق ژنو، اگر دلتان برای دولت و ملت می سوزد که تصور می کنم می سوزد، لطف کنید نامه ای بنویسید و پیشنهادات خود را جهت توزیع سبد بوسیله بن الکترونیک یا هر ساز وکار دیگری که می تواند اهداف توزیع را تامین کند، به دولتمردان ارائه کنید.
    یا علی

    • سلام بر شما
      ممنون بابت نظر کاملتان… قضاوت نهایی در مورد انتظار غربیها از برنامه هسته ای ایران و عاقبت این توافقنامه، را باید یکی دو سال دیگر انجام داد.
      اما در مورد سبد کالا، انصافا هر طور فکر می کنم توجیهی برای این نوع توزیع پیدا نمی کنم. لااقل می شد مراجعه افراد را در طول چند هفته به ترتیب الفبا یا شماره ملی پخش کرد. البته ناگفته نماند که عذرخواهی رئیس جمهور جای خوشحالی دارد.
      گمان نمی کردم گفتن یک شعر نپخته قلمفرسایی محسوب شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *