البته عصر فعلی را عصر ارتباطات می گویند. اما عصر ماشین هم هست دیگر!
چند سالی هست که آرزوی دوچرخه سواری دارم و با فرارسیدن بهار این آرزو تجدید می شود. امسال به مناسبت میلاد با سعادت امیرالمومنین علیه السلام و روز پدر (البته یک هفته قبل از میلاد)، همسر علیّه دوچرخهای برایم تهیه کرد و از آن لحظه، بنده به یاد دوران خوش کودکی، دوچرخه سوار شدم. حدود دو سه هفته ای است که برای خریدهای جزئی، رفتن به مسجد، گهگاهی رفتن به دانشگاه! و گردش در پیست دوچرخه سواری از دوچرخه استفاده می کنم و مزایای زیادی در استفاده از آن یافتم که شاید دانستن آن شما را هم ترغیب به دوچرخه سواری کند:
۱. ورزش مداوم
۲. تفریح، رفع کسالت و بهره بردن از طبیعت زیبا: حرکت در فضای باز و در میان کوچه پس کوچه ها و استشمام گلهای یاس و بوی بهار، از داخل خودرو و با سرعت زیاد امکان پذیر نیست. اما با دوچرخه که باشی، اینها به خوبی حس می شود.
۳. ارتباطات انسانی بیشتر: هنگامی که با دوچرخه رفت و آمد میکنیم، انسانهای بیشتری را میبینیم و بیشتر سلام و علیک می کنیم! در عصری که ارتباطات مجازی ما حداکثر و ارتباطات واقعی به حداقل رسیده است، این موضوع ارزشمند است.
۴. بهبود محیط زیست: عدم مصرف سوخت و کاهش تعداد خودروهای در حال تردد
۵. قدر دانستن نعمت خودرو!
تصاویر زیر، مربوط به پیست دوچرخه سواری شاهرود است…
پی نوشت: متاسفانه، مدتی بعد از این پست، در روز ۱۷ ماه مبارک رمضان، یک دزد نیازمند دوچرخه بنده را به امانت برد! و دوچرخه سواری تمام.
نه برادر آسدجواد این کار رو نکن عاقبت خوبی نداره گویا دوچرخه آقای دکتر رو دزدیدن!
سلام آقای دکتر
پس ما هم بریم ازدواج کنیم تا بلکه یه روز پدری، همسرعلیه یه دوچرخه واسمون بخره و ما هم دوچرخه سوار شیم!
سلام
خیلی هم خوب!