بالاخره پس از حدود ۴۰ روز، آزاد گردیدیم. این را گفتم که اگر در این مدت ایمیلها بی پاسخ مانده بودند و وبلاگ راکد، نگران نشده باشید. شکر خدا به استثناء تعطیلی میان دوره، به اینترنت دسترسی نداشتیم و انصافا از این نظر آرامش بیشتری داشتیم!
دوره ضرورت ما با تمام بی نظمیهایش تجربه خوبی بود. حداقلش این بود که با فضای حاکم بر اعضای جوان هیات علمی آشنا شدم و دوستان جدیدی پیدا کردم.
سلام
۱۸ماه….۱۸ماه یه روز کمتر….۱۸ماه یه روز کمتر تر……بازم یکی کمتر تر………………………….و در انتها ۳….۲….۱
ما هم سربازی ورژن هیئت علمی میخوایم!
فعلا که باز در دانشگاه اس یو تی حداقل دو سال دیگر ماندنمان تمدید شد…تا ببینیم تا بعد چی پیش میاد
موفق باشید
راستی حالا که به نت دسترسی دارید به ما هم سر بزنید(بازدید کننده دکتر!)
چونکه اهل شاهرودی تو…خدمتی اینچنین نمودی تو
درهرصورت ،درهردو نوع خدمت چه در پادگان وچه دردانشگاه و…به این نتیجه میرسیم که خودمان نیستیم!!!
سلام برسون داداش وازمهدیار یک بوسه نظامی برگیر.
بله دیگه.
ولی شما ظاهرا قسر در رفتی!
سلام
به مبارکی و میمنت رفته بودی یک، دو سه !؟