سالروز بعثت پیامبر رحمت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) بر همه مسلمانان جهان مبارک باد.

با اندکی تامل در زندگی پیامبر اسلام، متوجه می شویم که ایشان با این که انسانی بودند مثل دیگران لیکن انقلابی به پا کردند که شاید دیگر تا ظهور حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مشابهش را نبینیم. حضرت رسول تنها ۲۳ سال پیامبری کرد، آن هم در زمانی که جامعه بشری در اوج توحش و جهالت بود. اولین نکته ای که از ماجرای پیامبری حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) متوجه می شویم این است که اگر بشر بخواهد تنها با اکتفا به عقل خودش به سعادت برسد، می شود آنچه که در قبل از اسلام و بعثت پیامبر در سرزمین حجاز شد. بتها خدایان مردم بودند، مردم برای بتهای بی جانشان چه هدایا و قربانیها که نمی کردند، دختران زنده به گور می شدند، غرور مردها تا جایی بود که اگر مال گرانبهایی از شترشان به زمین می افتاد برای برداشتنش از شتر پیاده نمی شدند، جنگهای قبیله ای مردم را به ستوه آورده بود و جهالت بود که حکومت می کرد. این شاید پاسخ کوتاهی باشد بر مادی گرایان که عقل بشری را برای زندگی انسان کافی می دانند و البته همین امروز هم بدبختیهای بسیاری دارند که شاید کمتر از دوره جهالت نباشد.
نکته دومی که در مورد رسالت پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) بی نظیر است این است که ایشان تنها طی ۲۳ سال با دستهای خالی و به تنهایی کاری کرد که بخش عمده مردم جهان در آن عصر به دین مبین اسلام گرویدند! امروزه اگر یک نفر مسلمان می شود ما مسلمانها او را حلوا حلوا می کنیم، حال آنکه امکانات تبلیغی عصر حاضر با رسانه های عصر پیامبر قابل مقایسه نیست. به نظر خود من ۲۳ سال بسیار زمان کمی است برای این همه تغییرات در یک جامعه خرافی و سرشار از جهالت. این همه تغییر لیکن از مدیریت الهی شریفترین مرد روی زمین برآمدنی است.

به امید روزی که آخرین وصی پیامبر جمال خویش بنماید و با اراده الهی بار دیگر حق را آشکار کند، ان شاءالله

مدعی گوید که با یک گل نمی آید بهار / ما گلی داریم که عالم را گلستان می کند