در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می‌کنند و بر حسینی می‌گریند که آزاد زیست.

حسین بیشتر از آب تشنه‌ی لبیک بود، اما افسوس که به جای افکارش، زخمهایش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی‌آبی نامیدیند.

این جمله را ابراهیم برایم فرستاد. از دکتر شریعتی است. فعلا به لطف خدا جمله‌ی اولش چندان برای کشور ما صدق نمی‌کند ولی خط دوم هنوز متاسفانه صادقه.

سلام بر حسین، و بر علی بن الحسین و بر اولاد حسین و بر اصحاب حسین

لعنت بر اول ظالمانی که بر اهل بیت رسول الله (ص) ظلم کردند و آخرین پیروان آن ظالمان که امروز در غزه، کربلای جدیدی را رقم زده‌اند. اینها نمی‌دانند که دارند تیشه به ریشه خود می زنند، جهان در آستانه‌ی بیداری است و صبح نزدیک است…