خداوند در زندگی هر انسانی، رویدادهایی خلق می کند که باعث عبرت است. یکی از این رویدادها، جابجایی محل زندگی یا کار انسان است که هر ازگاهی ممکن است رخ دهد. معمولا این رویداد با یک غم پنهان یا آشکاری همراه است. غم جدایی از محیطی که مدتی به آن انس گرفته ایم. غم دوری از دوستانی که مدتها با آنها حشر و نشر داشته ایم و غم مواجهه با محیط جدید و شاید ناشناخته
اگر به گذشته تان نگاه کنید، احتمالا صحنه های اثاث کشی خودتان، همسایگان یا اقوام را دیده اید. معمولا این صحنه ها با اشکهایی همراه است. من این طور موارد را زیاد دیده ام، از کودکی که برخی اقوام و دوستان شهر و دیارمان را (به امید زندگی بهتر در شهرهای بزرگ) ترک کردند تا دوران دانشجویی و تغییر خوابگاهها و دوران دکتری در خوابگاه متاهلین دانشگاه تربیت مدرس که هنوز صحنه اثاث کشی احمد را که هم دوست بود هم همسایه، خوب در خاطرم هست. حتی یادآوری آن صحنه ها و عکسها عبرت آموز است. همه اینها یک عبرت بزرگ دارند:
#دنیا_محل_ماندن_نیست، … روزی آمده ایم و به زودی خواهیم رفت…
نحوه رفتن اما خیلی مهم است. امیرالمومنین امام علی علیه السلام می فرماید:خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَهً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَکَوْا عَلَیْکُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَیْکُمْ .
با مردم آنگونه معاشرت کنید، که اگر مردید بر شما اشک ریزند، و اگر زنده ماندید، با اشتیاق سوى شما آیند (حکمت ۱۰ نهج البلاغه)
اگر به گذشته تان نگاه کنید، احتمالا صحنه های اثاث کشی خودتان، همسایگان یا اقوام را دیده اید. معمولا این صحنه ها با اشکهایی همراه است. من این طور موارد را زیاد دیده ام، از کودکی که برخی اقوام و دوستان شهر و دیارمان را (به امید زندگی بهتر در شهرهای بزرگ) ترک کردند تا دوران دانشجویی و تغییر خوابگاهها و دوران دکتری در خوابگاه متاهلین دانشگاه تربیت مدرس که هنوز صحنه اثاث کشی احمد را که هم دوست بود هم همسایه، خوب در خاطرم هست. حتی یادآوری آن صحنه ها و عکسها عبرت آموز است. همه اینها یک عبرت بزرگ دارند:
#دنیا_محل_ماندن_نیست، … روزی آمده ایم و به زودی خواهیم رفت…
نحوه رفتن اما خیلی مهم است. امیرالمومنین امام علی علیه السلام می فرماید:خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَهً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَکَوْا عَلَیْکُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَیْکُمْ .
با مردم آنگونه معاشرت کنید، که اگر مردید بر شما اشک ریزند، و اگر زنده ماندید، با اشتیاق سوى شما آیند (حکمت ۱۰ نهج البلاغه)
روزی کـــه تـــو آمــدی بــه دنیـــا عریـــان،
جمعـــی بـــه تـــو خنــــدان و تـــو بـــودی گریـــــان،
کــــاری بکــن ای دوست کـــه وقت مـــردن،
جمعــــی بـــه تـــو گریـــان و تـــو باشـــی خنــــدان
