این روزها با فیلتر شدن تلگرام، بحثهای فراوانی در مورد مهاجرت از تلگرام یا ماندن در آن مطرح شده است. در این نوشتار قصد دارم تحلیل مختصری در این باب ارائه کنم.موضوع مهاجرت از تلگرام به یک پیام رسان داخلی، مخالفین و موافقین زیادی دارد. در ابتدا نظرات مخالفین مهاجرت از تلگرام را مرور کنیم:
- پیام رسانهای داخلی هم سنگ تلگرام نیستند
- پیام رسانهای داخلی امنیت ندارند و حریم خصوصی را رعایت نمی کنند
- تلگرام مرتبا به روز می شود
- تلگرام در تمام سیستم عاملها قابل استفاده است
- تلگرام رابط کاربری ساده ای دارد
- اگر اکنون تسلیم این مهاجرت اجباری شویم، یک شکست در برابر سیاستهای فیلترینگ دولت محسوب می شود
- صدها هزار فرصت شغلی در تلگرام ایجاد شده است که با این کار از بین می رود.
در مقابل موافقین هم نظراتی دارند که چون خودم هم از موافقین هستم، با پاسخ به نظرات مخالفین، تحلیل خودم را عرض می کنم.
پنج مورد اول با ظهور و بروز پیام رسانهای متنوعی که در دو سال اخیر در کشور رشد و نمو کرده اند کاملا پاسخ داده شده است. مثلا سروش، به خوبی قابل رقابت با تلگرام است: مرتبا به روز می شود، تقریبا تمام امکانات تلگرام را دارد و علاوه بر آن برخی امکانات مالی دارد که در تلگرام نیست. در تمام سیستم عاملها قابل استفاده است. رابط کاربری ساده ای دارد. فقط سرعت آن همپای تلگرام نیست که دیروز کانال رسمی سروش خبر داد که به زودی مشکل حل می شود.
می ماند بحث امنیت و حریم خصوصی: اگر موضوع امنیت به این معنی است که پیامهای تبادل شده بین افراد رمزنگاری نمی شود، بله فعلا سروش رمزنگاری ندارد. اما اگر منظور این است که حریم خصوصی ما حفظ نخواهد شد، باید عرض کنم خیلی ساده لوحانه است که تصور کنید یک پیام رسان خارجی اجازه فعالیت در ایران را دارد و سازمانهای نظارتی ایران امکان دسترسی به داده های آن را ندارند. اگر چنین است چگونه پلیس فتا مجرمان تلگرامی را در کمتر از چند ساعت دستگیر می کند؟!
در واقع داده های ما در پیام رسانهای خارجی هم در دسترس سرویسهای اطلاعاتی بیگانه است و هم خودی! اما در پیام رسانهای داخلی، فقط سازمانهای نظارتی داخل کشور این دسترسی را خواهند داشت.
در باب صدها فرصت شغلی! باید عرض کنم بد نیست دوستان سری به آمار تلگرام بزنند:
تعداد کل کانالهای فعال تلگرام در ایران حدود ۶۳ هزار کانال است که از این تعداد حدود ۶% یعنی ۳۷۸۰ کانال اعضای بالای ۲۰ هزار نفر دارند. قاعدتا کانالهای با کمتر از ۲۰ هزار نفر عضو نمی توانند شغل قابل توجهی ایجاد کنند:
۳۷۸۰ کانال هر کانالی هم که ۵ نفر را مشغول کار کرده باشد، می شود ۱۸۹۰۰ شغل.
سوال این است، آیا این مشاغل نمی توانند در یک پیام رسان داخلی ادامه پیدا کنند؟ مسلما وقفه کوتاه مدتی ممکن است روی دهد، اما به زودی جبران خواهد شد.
در مقابل این را هم در نظر بگیرید که ترافیک سنگین تلگرام از اینترنت بین المللی به اینترنت داخلی منتقل می شود و صرفه جویی ارزی فوق العاده ای صورت می گیرد.
شرکتهای تولید کننده پیام رسان هم می توانند نیروی انسانی خودشان را توسعه داده و به افزایش اشتغال کمک کنند. اضافه کنید به اینها این موضوع را که برای اولین بار ایران می تواند با این کار به موضوع bigdata واقعی ورود پیدا کند. موضوعی که جز فناوریهای روز دنیا است.
در مورد بحث تسلیم نشدن به فیلترینگ، باید عرض کنم اگر دولت یک تصمیم صحیح بگیرد، چرا باید مقابله کنیم؟ این کار صرفه جویی ارزی دارد، مشکلات امنیتی و تجمعات آشوبگرانه را کاهش می دهد، کمک به تولید ملی هم هست. چرا باید مخالفت کنیم.
در کنار همه اینها، اگر به تولید ملی علاقه مندیم، این کم خرج ترین آن است. اگر نتوانیم خودمان را برای استفاده از یک محصول رایگان ایرانی قانع کنیم، در باب تولید ملی نباید صحبت کنیم!
بد نیست پست آقای مجیدی، وبلاگ نویس قدیمی ایران را هم در باب جایگزینهای تلگرام بخوانید: بهترین جایگزین تلگرام چیست؟
آقای دکتر،
پیام رسان سروش در واقع همان پیامرسان متنباز http://linphone.org است که با توسعه جزئی و بدون رعایت قوانین کپیرایت و بدون بردن نامی از سورس اصلی به نام پیامرسان بومی معرفی شده است.
همچنین غیر از اینکه از قابلیت ارتباط p2p برخوردار نیست و تضمینی برای شنود نشدن از طرف نهادهای امنیتی را ندارد، حتی از رمزنگاری معمولی هم بهره نمیبرد و در نتیجه حتی نمیتوان از شنود نشدن توسط آی اس پی های معمولی هم اطمینان داشت.
با این اوصاف با توجه به اینکه فناوری ویژه بومیای در این پیامرسان وجود ندارد که نیازمند حمایت باشد و همچنین با توجه به ضعفهای ذکر شده، چه توجیهی برای استفاده از آن وجود دارد؟
سلام
در وب که جستجو کردم به جز روزنامه اقتصاد آنلاین و شرق که یک مطلب تکراری در این مورد نوشته بودند، چیز دیگری دیده نمی شود. آنها هم با این حرارتی که شما نوشته اید نگفته اند:
????????????
نقل قول:
« بررسیهای فنی پیامرسان سروش نشان میدهد این پیامرسان که ادعا میشود پیامرسانی بومی و ساخت داخل است، حداقل در برخی موارد از نرمافزار پیامرسان فرانسوی LINPHONE استفاده کرده است. تشخیص اینکه آیا سروش بهطور کامل یک کپی از این پیامرسان فرانسوی است یا از کتابخانهها و امکانات فنی آن استفاده کرده، نیاز به بررسی بیشتر دارد؛ »
????????????
به سایت لین فون که نگاه کنید متوجه خواهید شد که لااقل رابط کاربری آن شباهت چندانی به سروش ندارد، هسته پیام رسانی را هم که به راحتی نمی توان اثبات یا نفی کرد.
اما به روزرسانیهای مستمر نسخه های مختلف سروش حاکی از آن است که یک تیم حرفه ای روی آن دارد کار می کند. علاوه بر این از نظر خودم به عنوان کسی که دستی در نرم افزار دارد، اگر هم این کار را کرده باشند یعنی نقطه شروع را یک پیام رسان متن باز انتخاب کرده باشند، کار #درستی کرده اند، چرا که قرار نیست چرخ را #دوباره اختراع کنیم. مشکل زمانی است که در همین نقطه بمانند و برای به روز رسانی هم منتظر سازنده اولیه باشند. در حالیکه سروش از روز اول که راه افتاده تاکنون سرویسهای متعددی اضافه کرده است که برخی از آنها (مثل امکان پرداخت با کارتهای شتاب، خرید شارژ، پرداخت قبض) مختص ایران است. بحث تماس اینترنتی هم چیزی نیست که با یک کپی برداری انجام شود چرا که بستر سخت افزاری آن باید در داخل کشور آماده شده باشد. کلا در بحث پیام رسان، بستر سخت افزاری و مراکز داده ای اهمیت بیشتری از رابط کاربری دارند.
نکته آخر اینکه در مورد پیام رسان، یک مسئله بسیار مهم مکان “مراکز داده های عظیم” آن است که این را مطمئنیم که در پیام رسانهای داخلی، مکانی در داخل کشور است و ترافیک بین الملل مصرف نمی شود و نیاز نیست برای هر مسئله ریز و درشتی، وزیر مملکت برای پاول دوروف توییت بزند که خواهشا این کانال را ببند و قوانین کشور ما را رعایت کن!
با سلام
مطالب مفیدتون رو خوندم
پس لطفا یک یا علی بگید خودتون کانال تلگرام دانشگاه رو پاک بفرمایید ، تا بچه ها بیان سروش
با سپاس
سلام
متاسفانه از روزی که فیلتر شده، امکان دسترسی به تلگرام نداشته ام که این کار را انجام دهم. ولی کانال خودم که تعطیل است! کانال دانشگاه دست روابط عمومی است که البته با ایشان صحبت خواهم کرد.
الان تست کردم، ظاهرا دسترسی به تلگرام باز شده! و حساب کاربری ام را حذف کردم.
سلام
خیلی بد شد دوست داشتم همچنان از این طریق از مطالب شما استفاده می کردم . من هیچ وقت از شبکه اجتماعی داخلی استفاده نمی کنم چون هیچ اعتمادی به اونها ندارم در واقع ترجیح می دم اطلاعات شخصیم در سازمان های اطلاعاتی آمریکا ، روسیه و انگلیس باشه ولی در ایران نه .
سلام
ممنون بابت اظهار لطفتون. اگر من که خودم برنامه نویس هستم و شرکت نرم افزاری دارم، از یک محصول نرم افزاری تولید یک شرکت دانش بنیان، متشکل از دانشجویان نخبه کشورم، استفاده نکنم، چگونه انتظار داشته باشم که دیگران محصولات شرکت خودم را بخرند؟ چگونه دیگران را به خرید تولیدات داخلی توصیه کنم؟ چگونه به دانشجویانی که می خواهند در این حوزه کار کنند امید بدهم؟ حتما درک می کنید.