رفتم سوپری برای فرزندم خوراکی بگیرم، چشمش به جعبه جادویی علاءالدین افتاد، اصرار کرد که برایش بگیرم. قبلا از جعبه های کوچک سک سک زیاد می گرفتم و غالبا کتاب کوچک و یک سی دی کارتن داشت. مدت زیادی بود که از سرش افتاده بود اما با دیدن جعبه های بزرگ علاءالدین اصرار کرد که بگیرم. دست گرفتم دیدم سنگین هم هست، روی جعبه را خواندم ببینم چه مواردی درون جعبه هست که چیزی نوشته نبود. بالاخره پولش را دادم و خریدم. اما گویا علاءالدین بیش از اینکه برای کودکان محصول فرهنگی بگذارد به فکر بزرگترها بوده! داخل جعبه موارد زیر یافت شد:
سی دی آلبوم موسیقی فریدون با عنوان خونه به دوش!
سی دی فیلم مجنون لیلی!
یک قاب عکس با تصویر مینیاتوری یک خانم بی حجاب!
و بالاخره یک سی دی کارتون
واقعا حلال میشه اینطوری!
استاد جسارتا
خانه از پایبست ویران است خواجه در فکر طرح ایوان است
کدوم رسانه ی ملی کدوم کار فرهنگی کدوم نظارت کدوم اثر هنری کدوم انیمیشن کدوم کشک کدوم دوغ…
ضعف فوق العاده شدید در رسانه و فرهنگسازانمون هست… بیخیال ۱ محصول تجاری پول درآر
علاءالدینه دیگه؛ همونطور که از تو چراغ جادوش هر چیزی بیرون میومد اینجام باید توقع هر چیزی رو داشته باشی!! به نام بچه ها و به کام بزرگترها! ههه
وقتی پول باشه مدیریت و برنامه نباشه بیشتر از این نمیشه از صداسیما انتظار داشت……… اگه یه نگاه به سینمای ایرانم بندازین سالانه به تعداد انگشتای یه دستم فیلم خوب ساخته نمیشه یعنی ما واسه جوانان و بزرگترها هم فیلم قابل دیدن نداریم چه برسه به بچه ها..
دیشب داشتم یه سخنرانی از آقای پناهیان گوش می دادم، ایشون از وضع سریال ها و فیلم های تلویزیونی و سینمایی شاکی شده بود. مثلاً گفتن: توی سریال شب دهم که مخاطبش بچّه هییتی ها و لوتی منش ها بودن، یک داستان پردازی های عشقی شده بود که اصلاً به مخاطبش نمی خوره یعنی نمی تونست مخاطبش رو پای تلویزیون نگه داره که یه چیزی بهش بفهمونه، حالا جدا از این که این سریال شب های محرم پخش می شد که اصلاً بچه هییتی ها پای تلویزیون نمی شینن ،می رن توی هییتشون!
مثلاً در مورد یه سریال دیگه که برای پدر و مادرها ساخته شده بود که نون حلال بدن به بچشون ، یه جاذبه های عشقی مثلثی توش گذاشته شده بود که ذهن جوان های مردم (حالا دختر یا پسر) رو به خودش درگیر می کرد. به قول بابام این “زهر ماری ها” هستن که باعث می شن چشم چرانی زیاد بشه ، حجاب کم بشه یا حیا از بین بره! می خواد برای پدر و مادر ها فیلم بسازه ، جاذبه فیلمش رو می زاره برای جوونا!
آقای دکتر، راستش من فکر نمی کنم اون کارتونی که توی این جعبه جادویی علاءالدین هم هست، به درد مهدیار جان بخوره ! الان تلویزیون ما ، کارتون هایی رو پخش می کنه که توش پره رابطه عشقی یا تکه کلام هایی توش هست که اصلاً به درد بچه های کوچیک نمی خوره اصلاً مخربه!(مثل فیلم سینمایی کلاه قرمزی و بچه ننه که بیشتر تو سینما بزرگا بهش می خندیدن تا بچه ها) چه برسه به فیلم های توی سی دی. توی این سن بچه ها حالشون از جنس مخالفشون بهم می خوره. این طبیعت آدم هاست که صهیونیسم می خواد این طبیعت رو بهم بزنه.حالا متوجّه می شیم چرا “یک قاب عکس با تصویر مینیاتوری یک خانم بی حجاب!” توی جعبه بود یا “سی دی فیلم مجنون لیلی!” و یا …
*این است جنگ نرم*
بله، محصول فرهنگی که باید با جنگ نرم دشمن مقابله کند، دارد به نوعی به آنها کمک می کند.